Το δέντρο που βρήκε ένα αστέρι, για ταίρι!

Μια νύχτα ένα δέντρο που ζούσε σε ένα δάσος κοντά στη θάλασσα,

είδε ένα αστέρι να πέφτει με φόρα από τον ουρανό, μέσα στο νερό!

Το δέντρο περίμενε το αστέρι να βγει.

Και περίμενε και περίμενε… Τίποτα!

Πέρασαν ώρες, πέρασαν λεπτά και δευτερόλεπτα… Αγωνία!

Η θάλασσα έμοιαζε να το έχει καταπιεί.

Τι έγινε το αστέρι… Τι να του έχει συμβεί;

Μήπως έχει πνιγεί;

Την ανησυχία του σε δύναμη όμως μετατρέπει

για να κάνει αυτό που πρέπει!

-“Στιγμή στο δάσος άλλο δεν θα μείνω!

Βγάζω απ´το χώμα τις ρίζες μου και…

δρόμο πέρνω, δρόμο αφήνω”

Σαν έφτασε μπροστά στο νερό φοβήθηκε!

Πώς  ήταν απλά ένα δέντρο θυμήθηκε.

Με τόσα κλαδιά πώς να κολυμπήσει,

ήθελε όμως να βρει μια λύση!

Στην όχθη έπλεε μια βάρκα μονάχη

το δέντρο είπε: “Θα μπώ όπως και νάχει!”

Το δέντρο στο νερό στήνει καρτέρι

μπας και βρεί τ’αστέρι!

 Ρωτάει ένα παιχνιδιάρικο δελφίνι:

-“Μήπως είδες ένα αστέρι να πέφτει;”

Μα αυτό απάντηση δεν δίνει…

-“Δεν θ´απαντήσω, σκέφτηκε, θα με νομίσει κλέφτη!”

Στο δρόμο του συνάντησε ένα καρχαρία.

Το δέντρο τον ρωτάει μήπως κάτι ξέρει

για το χαμένο αστέρι

Του λέει ο καρχαρίας:

-“Άμα έχεις απορία,

ρώτα κανένα αστερία!”

Πιο κάτω συνάντησε ένα φύκι

που είχε πάθει “φρίκη”…

Το δέντρο ρώτησε:

-“Πες μου προς τα που να πάω,

ώρες τώρα το αστέρι κυνηγάω!”

-“Ένα αστέρι πριν λίγο πέρασε πάνω από το κεφάλι μου!

Τρόμαξα! Και από τότε έχω το χάλι μου….”

Το δέντρο ρώτησε και έναν αστακό

που έτρεχε πάνω σε μοτοσακό…

-“Μήπως είδες ένα αστέρι λαμπερό;”

-“Τίποτα δεν είδα πάω για χορό!”

του είπε ο αστακός

και έφυγε βιαστικός!

Άκρη δεν έβρισκε το δέντρο, όταν ξαφνικά είδε κάτι να φωτίζει, βαθειά κάτω στο βυθό.

Κοίταξε καλά καλά και σίγουρα, ναί! Ήταν… αυτό!

Στο μπλε βυθό είχε κολλήσει

και δεν μπορούσε να κολυμπήσει.

Το δέντρο του έδωσε το χέρι

και το έπιασε τ’αστέρι.

-“Αστέρι γιατί το έκανες αυτό;”

-“Ήθελα να ξέρω αν λάμπω αρκετά

για να φέγγω μακρυά,

να με βλέπουν όλοι, να με ακολουθούν

κάτι σημαντικό να μπορούν να βρουν!

Και ενώ έσκυψα πολύ για να με δω,

ζαλίστηκα… και έπεσα μέσα στο νερό.

-Τι όμορφο που είσαι, του είπε το δέντρο!

Θα ήθελες να ζήσουμε μαζί;

Το αστέρι είπε: ΝΑΙ

-Αστέρι υπάρχουν σε αυτό τον τόπο πολλά που μπορούμε να κάνουμε μαζί αν θες.

Το αστέρι είπε: ΝΑΙ

Έτσι το αστέρι ανέβηκε στο δέντρου την κορφή για να του φωτίζει το δρόμο.

Και προχώρησαν μαζί, μέχρι που έφτασαν μπροστά σε μια φάτνη

και άκουσαν το κλάμα ενός μικρού παιδιού…

την συνέχεια όμως πιστεύω ότι την ξέρετε!

Καλές γιορτές!

Αναρωτιέμαι, λέτε γι’αυτό να βάζουμε τα Χριστούγεννα το αστέρι στην κορφή του δέντρου;

Λήδα Βαρβαρούση

Πηγή:http://www.presspublica.gr/